autor: Oliwia Mazelewska- Sokołowska

Z uwagi na różne subiektywne wzorce zachowań oraz przekazy kulturowe ludzie na różne sposoby pokazują i postrzegają swoje emocje. To co dla jednych jest naturalne, dla innych będzie wyrazem słabości i otrzyma negatywną ocenę. 

Ocenianie własnych emocji albo porównywanie się z innymi, a następnie narzucanie sobie tego co powinniśmy czuć, prowadzi często do obwiniania się i zakłóca komunikację naszego organizmu z nami samymi. Czy będziesz wiedział/-ła czego naprawdę potrzebujesz jeśli będziesz wymagał od siebie aby czuć to co się "powinno"? Nie jesteś przecież ani swoją Mamą, Tatą, koleżanką, kolegą, Mężem, partnerem itd. Inna osoba nie przymierzy za nas butów, wybierając, które najlepiej na nas pasują. A jeśli to zrobi... Czy na pewno? Tego potrzebujesz?

Dlatego bardziej przydatne wydaje się zrezygnowanie z dzielenia emocji na pozytywne i negatywne, na rzecz opisywania ich jako przyjemne lub nieprzyjemne.

W czym to pomoże? Opisując emocje w ten sposób nie wartościujemy i nie oceniamy. Opisujemy tylko czy są przyjemne czy nie. 

Tak, wolimy najczęściej te przyjemne, ale to nie oznacza, że te niemiłe są zbędne i negatywne, one po prostu pełnią w naszym organiźmie inna rolę.

Są osoby, które nie pozwalają sobie na przeżywanie smutku, ale też takie które nie pozwolą sobie na radość.

Smutek, płacz mogą być uważana za słabość i histerie, a tymczasem jest to naturalny sposób rozładowania napięcia i oczyszczenia. Radość natomiast, bywa uznana za coś zbędnego, czego nie wypada robić. 

Dlaczego? 

W pewnych rodzinach czy społecznościach może panować przekonanie, że nieokazywanie spontanicznej radości jest oznaką samokontroli i dojrzałości. Ekspresja radości jest uznawana wówczas za utratę kontroli.

Inną przyczyną może być zmaganie się rodziny z przewlekłą chorobą w rodzinie, bardzo długo nie pozwalano sobie na przeżywanie pogodnych nastrojów w ramach solidarności z chorym. W okresie wybuchu wojny w Ukrainie- wiele osób, nie pozwalało sobie na przyjemności lub radość, uznając, że w obliczu tak tragicznych wydarzeń, nie wypada się cieszyć. Tymczasem przerwy na śmiech i radość stanowią szansę na odreagowanie tych trudnych napięć wynikających z ciężkich okoliczności. Może to być wówczas dla nas niezbędne wytchnienie od przewlekłego stresu. Takie chwilowe oderwanie się od problemów, pozwoli na dystans, co może być szczególnie cenne zwłaszcza w sytuacjach, gdy stres uniemożliwia racjonalne myślenie.

I oczywiście należy wspomnieć tu również o bohaterze naszego bloga czyli o lęku. Lęk często w naszym społeczeństwie nie jest przyjmowany jako coś pozytywnego zwłaszcza u mężczyzn. Oczywiście kobiet, które chcą być postrzegane jako silne i dzielne też wcale nie brakuje, a nawet przeciwnie.

Wszystko gotowe i na błysk? I dom? I dzieci? I praca? Aa i jeszcze jakieś hobby jak wisienka na tort. Wszystko upchnięte w czasie.

Brak lęku bywa widziany jako oznaka siły i odwagi. Odczuwanie lęku może być powodem wstydu. Lęk wtedy może być maskowany złością albo co gorsze agresją.

Nie zaakceptowany lęk uwalnia się może wtedy w postaci niekontrolowanych wybuchów złości lub agresji. Albo może ukrywać się w ciele np. w postaci objawów płynących z serca lub układu pokarmowego albo w postaci napięć z innych organów.

Albo może teraz gdy doświadczasz silnego lęku, bo nie sposób już tych napięć kontrolować...

Tymczasem bać się to być mądrym. Ta mądrość to kierunkowskaz życiowy. Gdy nie kontaktujemy się z naszymi emocjami, nie dostrzegamy potrzeb jakie się za nimi kryją. W Twoim życiu pojawił się lęk aby pokazać Ci drogę.

Czy na pewno robisz w życiu to czego Ci trzeba? A może sądzisz, że inaczej przecież się nie da?

Ludzie doświadczając lęku walczą z jego objawami zapominając, że ten lęk pojawił się w jakimś kontekście życia.

Nie walcz z objawami lęku, a skup się na zmianie jakości swojego życia.

Te utrwalone schematy wyrażania emocji nie są genetyczne, a są utrwalone przez wyuczenie się.

Możesz to zmienić, jednak najważniejsze aby być tu w zgodzie ze sobą.

Jak wyrażać emocje tak aby było to dla Ciebie dobre?

Oliwia Mazelewska- Sokołowska- Psycholog, psychoterapeuta, założyła i prowadzi stronę totylkostrach.pl, z osobami borykającymi się z problemem zaburzeń lękowych pracuje od kilkunastu lat. Szereg szkoleń połączone z wieloletnim doświadczeniem tworzą warsztat pracy terapeutycznej na wysokim poziomie efektywności. Ukończyła psychologię na Uniwersytecie Wrocławskim oraz podyplomowe szkolenia w zakresie psychoterapii systemowej w Wielkopolskim Towarzystwie Terapii Systemowej w Poznaniu. Pracuje w nurcie systemowym oraz narracyjnym.

Czytaj więcej:

Komentarze:

Copyright © 2019- 2022 totylkostrach.pl