autor: Oliwia Mazelewska- Sokołowska
Wiele osób opisując swoje przeżywanie lęku lub zaburzeń lekowych, mówi o doświadczeniu, które określa jako trudne do wytłumaczenia, które jest szczególnie nieprzyjemne i przerażające. Są to derealizacja i depersonalizacja.
Na czym polegają objawy derealizacji i depersonalizacji?
Derealizacja jest definiowana jako stan obcości, nierealności własnej osoby, natomiast derealizacja to poczucie nierealności otoczenia.
Niektórzy opisują to jako uczucie oderwania się od własnego ciała, utratę kontaktu z realną rzeczywistością, mówią, że życie wydaje się snem lub że wszystko dookoła wydaje się być jakby we mgle.
Jednak największym kłopotem związanym z doświadczaniem tych objawów jest brak świadomości i wiedzy na temat tego, co w tym danym momencie się dzieje, a to z kolei prowadzi do dalszego narastania lęku i niepokoju.
Przeżywanie tych objawów rodzi strach i pełne obaw pytania o własne zdrowie psychiczne. Zaburzenia lękowe, którym towarzysza objawy derealizacji i depersonalizacji są odczuwane jako bardziej dotkliwe i niepokojące.
„Bałem się, że zwariuję", „To na pewno nie było normalne", „Popadam w ciężką chorobę psychiczną"- oto co mówią osoby, które doświadczyły depersonalizacji/derealizacji.
To, co chcę o tym najważniejszego powiedzieć to:
DEREALIZACJA NIE JEST NIEBEZPIECZNA
DEPERSONALIZACJA NIE JEST NIEBEZPIECZNA
Jest bezpiecznie, nie zwariujesz, nie popadniesz w obłęd, to nie jest niebezpieczne.
Według statystyk między 26%- 74% osób przeżywa objawy derealizacji i depersonalizacji w ciągu swojego życia przynajmniej raz. Stany te mogą się pojawić w wyniku silnego stresu lub traumatycznych wydarzeń.
Depersonalizacja i derealizacja są również częstą konsekwencją i objawem stanów lękowych.
W lęku uogólnionym bywają konsekwencją nieustannego zamartwiania się i zaabsorbowania problemami oraz swoim stanem wewnętrznym.
Natomiast w sytuacji ataku paniki są wynikiem siły i natężenia doświadczanego lęku.
Ta koncentracja na własnym samopoczuciu, na obserwacji swoich emocji, które często towarzyszy osobom z zaburzeniami lękowymi powoduje ogromne zmęczenie i przeciążenie tą sytuacją. Jednocześnie to skupienie na sobie i swoim świecie wewnętrznym jest tak intensywne, że daje odczucie oderwania się od otoczenia, od świata zewnętrznego.
Objawom depersonalizacji i derealizacji towarzyszą dezorientacja, brak koncentracji, wyczerpanie po ogromnym wysiłku tego niekończącego się myślenia o sobie i katastroficznych problemach.
Poranki już często zaczynają się od zadania sobie pytań:
„Jak się czuję? Jaki ten dzień będzie, czy dam radę? Czy dostanę ataku paniki?”
Porady jak opanować atak paniki oraz rozpoznać objawy znajdziesz tu:
Atak paniki- objawy. Jak się uspokoić i co robić w chwili ataku paniki?
Dla osoby z zaburzeniami lękowymi zamartwianie staje się nawykiem, przyzwyczajeniem, od którego trudno się oderwać. Gdy głowa jest tak zajęta, gdy jesteś tak oderwany/-na myślami od otoczenia, nie bądźmy zadziwieni, że to prowadzi do tak intensywnych odczuć jak:
derealizacja i depersonalizacja
Na szczęście, tak jak pisałam, to nie jest niebezpieczne, to minie, jak każdy inny objaw związany z zaburzeniami lękowymi. A nawet nie tylko nie jest niebezpieczne, a stanowi naturalny sposób ochrony.
Twój organizm broni się w sposób naturalny przed siłą emocji.
To uczucie odrealnienia może się przydarzyć również osobom np. w sytuacji żałoby lub innych ciężkich doświadczeń, można powiedzieć, że stanowi taki tymczasowy sposób poradzenia sobie z silnymi emocjami, taki zawór bezpieczeństwa.
Gdy zbyt dużo silnych emocji w danym momencie może być już za trudne na daną chwilę do udźwignięcia, nasz organizm poprzez depersonalizacje/ derealizację tworzy dla nas taką bańkę ochronną.
Gdy minie pierwszy szok, stopniowo można będzie te emocje dopuścić i objawy depersonalizacji/derealizacji też miną.
Jednak chwilowo te emocje są odsunięte, nasz organizm chce nas tak zmusić do odpoczynku.
Można zatem powiedzieć, że Twój umysł próbuje Cię chronić przed tymi wszystkimi myślami i problemami, które przerabiasz w swojej głowie.
Jeśli potrzebujesz wsparcia, a powyższe porady to mało, nie zwlekaj z umówieniem się na konsultację/psychoterapię do terapeuty zajmującego się lękiem.
Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Badawcze kryteria diagnostyczne (2007). Kraków- Warszawa: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne "Vesalius", Instytut Psychiatrii i Neurologii.
Badelow B.(2018). Nie bój się lęku. Sopot: GWP.
Bourne E.J.(2011). Lęk i fobie. Praktyczny podręcznik dla osób z zaburzeniami lękowymi. Kraków: WUJ.
Seligman M. E. P., Walker, E. F., Rosenhan, D. L., (2003). Psychopatologia. Poznań: Zysk i S-ka.
https://journals.viamedica.pl/psychiatria/article/view/56463/43629
Nie bój się być taki, jaki jesteś. Poczucie własnej wartości.
Oliwia Mazelewska- Sokołowska- Psycholog, psychoterapeuta, założyła i prowadzi stronę totylkostrach.pl, z osobami borykającymi się z problemem zaburzeń lękowych pracuje od kilkunastu lat. Szereg szkoleń połączone z wieloletnim doświadczeniem tworzą warsztat pracy terapeutycznej na wysokim poziomie efektywności. Ukończyła psychologię na Uniwersytecie Wrocławskim oraz podyplomowe szkolenia w zakresie psychoterapii systemowej w Wielkopolskim Towarzystwie Terapii Systemowej w Poznaniu. Pracuje w nurcie systemowym oraz narracyjnym.
POPULARNE ARTYKUŁY
PORADNIA PSYCHOLOGICZNA ONLINE
Terapia Lęku Online
tel. 502 291 584
kontakt@totylkostrach.pl
USŁUGI:
Konsultacje psychologiczne online
Psychoterapia online
Konsultacje telefoniczne
Znajdziesz nas na:
Copyright © 2019- 2024 by totylkostrach.pl